بررسی هوش اخلاقی پرستاران بیمارستان های شهر کاشان در سال ۱۳۹۴

مقدمه: هوش اخلاقی، ناظر بر ظرفیت و توانایی درک و فهم درست از نادرست و برخورداری از باورها و اعتقادات اخلاقی قوی و عمیق و بروز رفتاری شایسته می باشد. هوش اخلاقی با انجام درست کار و رعایت اصول اخلاقی پیوند تنگاتنگی دارد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر، تعیین هوش اخلاقی پرستاران بیمارستان های شهر کاشان در سال 1394 بود. روش کار: نوع تحقیق از نظر روش جمع آوری داده ها، توصیفی - مقطعی است. جامعه آماری شامل تمام پرستاران بیمارستان های شهر کاشان به تعداد 577 نفر بود که با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، 196 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت اندازه گیری هوش اخلاقی از پرسشنامه محقق ساخته چهل گویه ای با چهار مؤلفه درستکاری (16 سؤال)، بخشش (8 سؤال)، مسئولیت پذیری (12 سؤال) و همدلی (4 سؤال) در قالب طیف پنج درجه ای لیکرت استفاده گردید. روایی پرسشنامه به صورت محتوایی مورد تأیید متخصصان قرار گرفت. همچنین پایایی پرسشنامه از طریق ضریب آلفای کرونباخ 897/0 محاسبه شد. تجزیه و تحلیل داده ها در سطح آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و  استنباطی (آزمون t تک نمونه ای و  تحلیل واریانس چندگانه) با استفاده از نرم افزار آماری spss نسخه 19 انجام گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد میانگین مؤلفه های هوش اخلاقی به میزان (35/0±38/3) بالاتر از حد متوسط (3) است. بالاترین میانگین مربوط به مؤلفه بخشش به میزان (39/0±48/3) می باشد. آزمون تحلیل واریانس نشان دهندۀ آن بود که بین هوش اخلاقی پرستاران بر حسب جنسیت، میزان تحصیلات، سابقه خدمت و وضعیت استخدامی تفاوت معناداری  وجود ندارد. نتیجه گیری: طبق یافته ها، سطح هوش اخلاقی پرستاران در سطح مطلوبی بود. این موضوع در پرستاران می تواند نشان از اهمیت کسب ارزش های اخلاقی نزد آنها و به طور غیرمستقیم، نمودی از عمکلرد اخلاقی پرستاران در محیط های درمانی باشد. همچنین اگرچه سطح هوش اخلاقی و ابعاد آن در جامعه پژوهش نشانگر وضعیت مطلوبی است، اما هوش اخلاقی نوعی توانایی اکتسابی بوده و قابل توسعه است.